Dag 11 en 12: Marlborough Sounds

Zo'n wake-up call is reuze handig, maar hij is niet bepaald welkom als hij onaangekondigd om 05.50 uur in je oor tettert. Vooral als jij netjes je wekker 10 minuutjes later hebt gezet. Die 10 minuten maken soms echt net het verschil. Maar we moesten nu eenmaal onze vliegtuigjes (inderdaad meervoud) halen.

Met Mini Air...nee, geintje. Met twee vliegtuigjes voor 12 personen van Sounds Air vlogen wij met een 'bumpy' tochtje naar Picton (zuider eiland). Een van de bumps was zelfs zo dat we een paar centimeter van onze stoel afvlogen. Dan ga je precies door zo'n luchtzak en dat voel je met zo'n klein vliegtuigje wel. Toch moet ik zeggen dat ik vliegen steeds leuker begin te vinden. Nu ik zo'n lange vlucht en twee kleintjes achter de rug heb, geniet ik er ook steeds meer van. Dat uitzicht krijg je nu eenmaal niet als je met beide benen op de grond blijft.

We bleven in de categorie 'bijzonder vervoer' (voor ons doen dan), want daarna pakten we de boot naar onze verblijfplaats voor de komende anderhalve dag: Queen Charlotte Wilderness Park. Daar hebben we een wandeling van 5 uur (heen en terug) gemaakt naar Cape Jackson, het noordelijkste puntje van het schiereiland. Een hele mooie wandeling over en langs de heuvels. Toen we bijna bij het puntje waren begon het flink te waaien en doordat het pad daar erg smal werd vonden we het niet verantwoord om door te gaan. Albert liep echter al een stuk verder toen wij de beslissing namen om terug te keren. Daarom liep Susanne achter hem aan naar de punt en hebben Rachida en ik een stukje terug op hen gewacht waar we uit de wind zaten. Daarna zijn we samen weer terug naar de homestead gelopen.

De volgende dag hadden we ook geen geluk met het weer. In de ochtend waaide het al flink en Ron (de eigenaar van de homestead) vertelde ons tijdens het ontbijt dat het vanmiddag ook zou gaan regenen. Daarom begonnen we om half 11 al vol goede moed aan onze wandeling: de Kaitangata loop. De wandeling voerde ons over een smal pad langs de helling van de bergen. Niet echt fijn als de wind je er vanaf probeert te blazen. Toen het harder begon te regenen en het er niet op leek dat we snel in het bos zouden zijn (zoals stond beschreven) hebben we besloten om terug te keren. Al met al hebben we een goed uur gelopen. We kwamen wel echt als zes verzopen katjes aan. Even iets droogs aangetrokken en toen lekker met zn allen bij het kacheltje in de woonkamer. Regen kan ook gezellig zijn!